Profetische woorden

In de vorige blog klaagde ik erover dat we een paar kapitelen, die ingemetseld waren in de muur van een boerderij in Cluny niet hadden kunnen vinden. Ik sloot de betreffende blog af met de min of meer profetische woorden "het zou me niet verbazen als de muren inmiddels zijn afgebroken en de kapitelen een plaatsje hebben gevonden in een museum".

Het gezochte muurtje met toegangshek

Een pitbull laat nooit los, en dat gaat ook een beeje op voor mij als het gaat om schijnbaar hopeloze zoekacties.
Ik had niet veel aanknopingspunten. Het ging om de muur die toegang gaf tot de cour van de boerderij "Ferme Sainte-Odile", die in de buurt lag van de "Porte Sainte-Odile". Alle informatie kwam van drie verschillende, maar wel aan elkaar geliëerde websites. Eén van die websites gaf zelfs een mogelijke locatie van de boerderij, maar de site vermeldde zelf dat die informatie waarschijnlijk zéér onbetrouwbaar was. De spelling was dat ook, aangezien Saint-Odile een man was.
Nu is Cluny een klein stadje, en we komen regelmatig BC-ers tegen, zoals de burgemeester van Cluny, de plaatselijke schrijver die boeken over Cluny publiceert, mensen die regelmatig rondleidingen verzorgen of lezingen geven over met name de geschiedenis van Cluny. Ik heb al eerder zo'n BC-er aangeschoten met een brandende vraag waar ik geen antwoord op kon vinden.

Google Earth van het St-Odile gedeelte van Cluny

En opeens kreeg ik de ingeving om niet te wachten tot we één van de locale experts ergens in Cluny tegen het lijf zouden lopen, maar om te kijken of we ergens een e-mail adres konden vinden. Eén van die mensen, Jean-Luc Maréchal, woont in een historisch pand, waar we een keer tijdens een rondleiding waren geweest, en daar hadden we een foldertje over zijn huis aangeschaft dat ik zuinig bewaard had. En ja, daar stond zijn e-mail adres op.
Een e-mailtje met onze vraag en welke informatie we al hadden was snel geschreven, en daarna was het wachten op zijn antwoord.

Was dit het gezochte hek?

Toen we na het versturen van de mail en het doen van wat boodschappen terug kwamen hadden we antwoord, weliswaar niet van Maréchal zelf, maar van een expert op het gebied van romaanse architectuur in Cluny, Jean-Denis Salvèque. Zijn woorden waren, vrij vertaald :

"De boerderij Saint-Odile ligt ca. 100 m ten zuiden van de kapel Saint-Odile. De kapitelen zijn echter in de vijftiger jaren verwijderd en jarenlang tentoongesteld in één van de abdijgebouwen; in 2010 zijn ze in opslag gegaan.".

Deze opgave was duidelijker dan de voorgaande: de Porte Saint-Odile ligt niet ver van de kapel, en met deze gegevens was het vrij eenvoudig om via Google Earth de plaats van de boerderij te bepalen.

Of was het dit hek?

En opnieuw togen we naar Cluny, in de hoop dan toch in elk geval de oude muur te kunnen vinden. Bij de boerderij aangekomen vonden we aan één kant drie verschillende poorten, allemaal met stenen posten, en allemaal aansluitend aan heggen.
Maar de boerderij had twee toegangswegen, alleen de tweede was versperd door een gesloten hek. Toen ik daarvandaan toch nog een foto wilde maken van de ver weg gelegen boerderij, kwamen de eigenaars van het buurhuis net aanwandelen. Nadat we ze hadden uitgelegd dat we iets zochten dat niet meer bestond, keken ze even vreemd op, maar al snel zat de man op zijn praatstoel en kwam los met allerlei bijzonderheden over de boerderij. Van de kapitelen wist hij niets af, maar hij wist wel te vertellen, dat de oorspronkelijke boerderij rond 1800 was gebouwd met stenen die gekocht waren tijdens de verkoop van de stenen van Cluny III.

Dit leek er eigenlijk meer op...

En aangezien ze recht op overpad hadden op het pad dat naar de boerderij liep, maakten ze het hek voor ons open en konden we in elk geval de toegang tot de boerderij bekijken. De afmetingen van de poort klopten op het eerste gezicht aardig met die van de oude zwartwit foto die we hadden, dus dachten we dat hiermee de kous af was, en dat we gevonden hadden wat we zochten.
Tot ... we thuis de foto's rustig konden vergelijken. Het hek waarvan we dachten dat 't "het" hek was, had een open achtergrond. Op de zwart-wit foto was duidelijk een dak te zien, met iets lager een afdak en rechts daarvan een dak van een uitbouw. Op één van de foto's van een hek aan de andere kant van de boerderij was echter wel een dak te zien, met daaronder een afdak. Vergelijking van de twee foto's leidde tot de volgende conclusie:

Uiteindelijk bleek dit "HET" hek te zijn!

Het oorspronkelijke hek en de muur waren nadat de kapitelen verwijderd waren afgebroken en vervangen door een hoge heg, nieuwe natuurstenen deurposten en een toegangshek. Het gebouw erachter was nog steeds in takt, evenals het afdak. Waarschijnlijk was het naastgelegen uitbouwtje inmiddels ook afgebroken.
Ik zat er acheraf gezien dus niet zo erg ver naast met mijn opmerking aan het eind van de vorige blog!

Voor onze eigen website klik hier.